Bij Ons!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Wie legt me uit hoe alles werkt. Hoe groot het gat is tussen nu en nooit. En hoe het komt dat ik nu merk. Jij bent weg, maar dichterbij dan ooit. Dichterbij dan ooit. Liever lachen om wat is geweest. Dan iets vrezen wat nog komt, misschien. Liever houden van een grote geest. Dan iets haten wat je niet kunt zien. Ik hoef jou niets uit te leggen. Het ligt hier open tussenin. En ik maak een laatste buiging. Voor altijd'
Uut 'Dichterbij dan Ooit' van Blof...staat op nr. 1972 (mooi geboortejaar)

Kerstavond 2016.
De laatste keer dat wij het vieren met onze zelf gecreëerde drie-eenheid. Ergens begin volgend jaar komt er een nieuw Dorgelootje-Harmeijertje bij, vieren wij Kerst 2017 met ons vieren, gewoon Bij Ons.
De ouders van Tijn vieren tevens kerst, vandaag nog gezellig met zijn vieren. Waar wij van drie naar vier gaan, bewandelen zij de omgekeerde weg en gaan ze van vier naar drie.
Uitgeperste sinaasappelsap, gekookt eitje, broodjes in de vorm van een kerstboom of sneeuwpop. Volgend jaar om deze tijd weten ze vandaag de dag al dat door een wrede speling van het lot dat ze weer met z'n drieën aan het kerstontbijt zullen zitten. Dat een stoel waar hij zat voor altijd leeg zal blijven. Een hard gelag. Een jochie van amper zes, notabene een kind bracht saamhorigheid in deze hardvochtige tijd. Hij kreeg heel Holland aan de nagellak. Youp van 't Hek schreef er gisteren een bloedmooie column over. Hij verwoordde prachtig, zoals alleen hij het kan, wat voor onderbuikgevoelens leven bij velen Bij Ons!
Tijn, tussen kerst- en oud en nieuw ligt hij wederom in het ziekenhuis. Het jochie wat niet zeven mag worden omdat hij hersenstamkanker heeft. Uiterst zeldzaam en Tijn is er mooi klaar mee.
Van 't Hek noemde hem de nieuwe Messias, de verlosser....Mischien wel een boodschapper van hogere hand. God heeft rare kostgangers rondlopen op deze aardkloot. Tijn kreeg deze week iets voor elkaar met enkel een simpel potje nagellak wat anderen maar niet lukt om voor elkaar te boksen. Bij ons volwassenen blijft het meestal bij praten, heel veel praten, helaas snijdt het weinig hout. Vroeger wilde ik nog wel eens terugkijken op het afgelopen jaar. Heb er nu weinig zin. Natuurlijk zitten wij er dit jaar rooskleuriger bij dan afgelopen kerst. Toen was ons net wat kostbaars afgenomen na ruim 12 weken....Nu is de toekomst zonniger gekleurd maar blijf je als papa of mama je niet altijd zorgen maken over je kinderen. Wat Tijn heeft kan Moos toch ook krijgen of zie ik het nu te somber in...?? Tuurlijk Tijn is een held maar als vader zou ik liever willen dat mijn zoon bleef leven dan de geschiedenis in te gaan als Held maar nooit ouder werd dan zes jaar. De boeken ingaan als de jongen die Serious Request'16  redde van een fiasco. Tuurlijk, iedere euro is welkom voor het Rode Kruis. Maar voordat Tijn aan de microfoon kwam te staan bij het glazen huis leek het uit te draaien op een complete sof. Waren wij een beetje SR16 moe, zeg maar!
DJ's die meer dan verdienen dan politieke bestuurders Bij Ons! Die dan op het eind van het jaar een weekje goede doelen willen steunen om zo hun eigen heilige boontjes te doppen.
Een jochie van 6 en een potje nagellak deed wonderen. Sanne schreef er een mooi nummer over en iedereen had de tranen in de ogen staan maar Del Amitri zong het al....The Needle returns to the start of the song....Volgend jaar of misschien volgende maand is er weer een Nieuwe Tijn en hopen we allemaal dat het niet onze zoon of dochter zal zijn die de rol van held met verve gaat spelen.
Wij genoten knus van en met elkaar. Bij Ons begonnen wij het kerstweekend. Gewoon in Hardenberg. Genieten met een grote G. Moos die zittend op het potje roept dat Mama zijn speelgoed wel mag opruimen terwijl hij ondertussen lekker zit te poepen.....of als hij loopt te drentelen....en ik vraag of hij een plasje moet doen, hij al antwoordt wat ik daarna zou zeggen...'Weet jij het zeker....'? Prachtjongen die Moos, net zoals Tijn dat ook is voor zijn ouders, Oma's en Opa's. Maar je weet dat hij niet lang meer drentelt op deze aardkloot en straks de potjes nagellak niet meer uitverkocht zullen raken.
Moos die vanmorgen bij de Huisartsenpost weer gewoon Moos is, niet voorgeprogrammeerd. Vannacht had zoonlief een aanval van Kroep. Hoesten, hij kon bijna niet meer ademen en had het spaans en tegelijkertijd hardenbergs benauwd. Zo zit je All You Need is Love (ja,....sorry ook ik... was één van die drie miljoen mensen....) te kijken en zo zit je met zijn drieën in de badkamer en laat je alle warme water stromen om maar te stomen. Je eigen Turkse Sauna creëren op kerstavond en vervolgens de buitenlucht in om letterlijk een luchtje te scheppen. Dus in plaats van een uitgebreid en rustig kerstontbijtje zaten wij op eerste Kerstdag gezellig bij de Huisartsenpost in het ziekenhuis. Natuurlijk kwam er een weer zo'n familie binnen op Crocks en met afgebladderde joggingbroeken. Kerstkleding 2.0. San en ik keken elkaar vooral niet aan anders schoten wij in de lach.....Die hadden de badkamer gisteravond laat staan vanmorgen echt niet gezien. Hoezo woonboulevard met kerst, wij gaan lekker naar het Ropcke Zweers. Wat dat betreft was het vorig jaar niet veel anders. Toen zaten wij rond de kerst tevens in het ziekenhuis, dit jaar was Moos de sigaar maar gelukkig is er niks mis met zijn longen. Daag Dokter.....
Bij Ons is dus nog alles rustig. Het rommelt wel maar de baby in de buik van San laat de eer over aan het kindeke Jezus. Moos weet ondertussen dat de baby van Joses en Marinka niet Henry heet maar Jezus. Hij verbindt dingen op zijn eigen manier. Hij heeft lak aan wat een ander daarvan denkt. Houen zo.....
Moos wordt alsjeblieft vier, zeven, achttien, dertig en achtennegentig.
Fijne kerstdagen, tot volgend jaar. Joah, mag wel zo......

  

One Fine Day

Hallo lieve Vriendinnen en Vrienden,

'I won't be the last. I won't be the first. Find a way to where the sky meets the earth. It's all right and all wrong. For me it begins at the end of the road. We come and go...'
Uut 'The end of the road' van Eddie Vedder

Zocht dinsdag letterlijk naar een speld in de hooiberg. Op mijn Ipad liggend in de springbox. In de donkere krochten en spelonken van het internet vond ik duistere zaken waar ik eigenlijk niet eens naar op zoek was. Dacht dat alles wel zo'n beetje was te vinden, dat Wikipedia zo de antwoorden op mijn prangende vragen uit zou spuwen. Echter na een half uur zoeken dacht ik dat ik eerder wereldvrede zou vinden dan een bandje genaamd One Fine Day!
Astrid Kersseboom was eigenlijk de aanstichtster van mijn digitale zoektocht ohne ende. De 50-jarige presentatrice van het grote NOS-journaal verhaalde ons enkele minuten voor acht uur waar ze om precies acht uur het over zou gaan hebben. Werd er niet vrolijk van, het NOS-Journaal lijkt langzamerhand wel DWDD. Altijd dezelfde onderwerpen en altijd de zelfde (hoofd)personen die schaamteloos proberen mijn avond te verpesten nadat wij het mooiste van deze aardkloot naar bed hebben gebracht. Vannacht lag hij, toen ik hem toe- en herondekte, ook dromend in zijn bedje. Zijn proza, Dikkie Dik, lag geklemd in zijn knuistjes. Te moe om verder te lezen......Maar Astrid was verantwoordelijk voor het feit dat ik ging zappen nu de batterijen het nog volhielden. Had geen zin in de werkelijkheid onder ogen te zien en hoopte dat de Humax mij verder leed wilde besparen. De commerciëlen hadden weinig te bieden, bleef even hangen bij de laatste minuten van Two and a half men maar belandde uiteindelijk op het open kanaal van Ziggo. Een held van vroeger beklom net het podium. Ene Gordon Summer, jullie kennen 'm beter als Sting, nestelde zich in de herfst van zijn carrière op een Nederlandse barkruk in club Ziggo. Hij had net een nieuwe plaat uit, dat wist ik niet. Was dat zappen toch ergens goed voor. Zijn eerste rockalbum in dertien jaar tijd. 57th & 9th heet zijn 12e studioalbum. Hij speelde wat nummers, lulde wat met Frank Evenblij en Gerard Ekdom stond te glimmen van trots. Hoe makkelijk kun je mij blij maken op een gewone doordeweekse dinsdagavond waar op zender 1 het onheil de vaderlandse huiskamers werd ingeslingerd gooide Sting Message in a Bottle de van Kouwenborchstraat 43 in. Je hebt zo je voorkeuren.....Wat ben ik een bevoorrecht mens want ik heb de heren van the Police live mogen zien in de Amsterdam Arena, straks wordt dit het Johan Cruijff stadion. Waarvan akte. Daar zijn ze jaren te laat mee, maar goed een grove fout wordt alsnog hersteld. Jammer dat hij er eerst voor dood moest gaan. Maar ja, over de doden niets dan goed hè. Drummer, zangert en blauwvingert Bauke Bakker deed mij voor enkele jaren terug op de Zwarte Cross (UndercoverTent) nog even terugreminderen naar dat mooie concert van Sting, Stewart Copeland en Andy Summers met de oude buurman. Sting zong ook over One Fine Day en daarmee begon eigenlijk mijn zoektocht in de hooiberg. Al wist ik dat niet voordat ik eraan begon. One Fine Day, friste mijn stramme geheugen eens op. Verhaalde aan San een gebeurtenis uit mijn leven wat ik zelf eerder had gehoord. Ameland, een van de TV TAS eilanden, was een week lang the place to be voor Mavo 4 van de Christelijke Mavo uut Hardenberg. We waren op schoolkamp. Nu zijn ze allemaal 40 plus maar vroeger werden ze wel eens liefkozend bakvisjes genoemd. Waar wij het woord nog niet eens konden schrijven gierden bij onze vrouwelijke equivalenten de hormonen door niet alleen de gouden keeltjes. Een glimlach onderdruk ik weer niet, want in de duinen van Ameland bevond zich net op hetzelfde moment ook een nieuw Nederlands Bandje...One Fine Day, de leerkrachten van de Christelijke Mavo hadden liever gehad dat deze vijf heren een weekje later Ameland hadden aangedaan om te komen repeteren. Daarvoor hadden ze zelfs iemand om hulp willen bidden op hun blote godvrezende knieën. Want bij de aanblik van deze jonge heren werden enkele Mavisten behoorlijk slof in hun boksie. De badkamers maakte overuren en de kapsels werden nog beter en voller getoupeerd. Een aansteker was verboden want één vonkje had een vuurzee betekend van al die haarlak wat rond werd gesproeid op de verwachtingsvolle blikken en haardossen al was het wassende water nooit ver weg.  Volgens mij, ik weet het niet zeker hoor, liepen de heren en dames leerkrachten 's nachts patrouille in driekwartsmaat om maar te voorkomen dat de zaadjes wortel schoten. De biologieleraar kon zichzelf wel voor de kop slaan dat hij had verteld over de bloemetjes en bijtjes. Zoals Terschelling bij mij altijd hele andere herinneringen oproept roept Ameland altijd deze herinneringen op. Het weekje kamp op Ameland. De bonte avond maar vooral de gekunsteldheid van onze leraren omtrent het feit dat One Fine Day de tongen losmaakten bij vele bakvisje van Mavo 4. Was benieuwd wat er van de heren geworden was....en dus dankzij Astrid begon ik mijn zoektocht. A Needle in the Hashtag, of whatever....Kwam allerlei eendagsvliegen tegen, Nadieh (Windforce 11), Frank Asthon, Barbarella, Georgie Davis, Maribelle, Tatjana (maar die had weer andere kwaliteiten, ofnie buurman), Frizzle Sizzle, Richenel, Rosemary's Sons en ja hoor eindelijk vond ik wat info over One Fine Day op deze dinsdagavond. Maar Internet pakte nou niet bepaald uit met info. One Fine Day was een Nederlandse band met o.a. zanger Peter van Reijen, gitarist René Kwant en toetsenman Nico Brandsen die alledrie later speelden in the Feel. Een hitje was Standing in your Shadow. Op Youtube vond ik een vergeelde opname waar Peter nog effe moest uitleggen waar nu precies het nummer over ging. Misschien wel over Ameland, weet jij veel....Staan in je schaduw...De nachtelijke escapades van enkele Mavisten op donker Ameland. De overlevering vertelt ons dat toch iemand het derde honk heeft gehaald maar bij het bereiken van het vierde honk werd gevloerd door onze leerkracht Duits die zich wel thuisvoelde in zijn eigen geschepte loopgraf. One Fine Day. Zocht de hele avond, maar verder dan het feit dat René Kwant ook nog bij Jan van der Meij (Powerplay) heeft gespeeld kwam ik niet. Weggevaagd van de kaart. Niet alles valt dus te vinden op het wereldwijdde internet al beperkte ik mij tot alleen Ameland. What happens stays blijkbaar on Ameland. Ach, ik had de avond kapot en leerde weer een zeldzame les. Gewoon blijven kijken naar het acht uur journaal en Astrid Kersseboom. Misschien leer je er nog wat van, ja....hoe het niet moet. Joah, mag wel zo....Fijne zondag.
Nu ik wat beter google had ik dinsdag beter de film One Fine Day op kunnen zetten. Zo zie je maar weer, Zondags kom ik toch tot de betere inzichten heb ik Astrid en zo niet voor nodig. Michelle Pfeiffer en George Clooney....Waarom ik nu ineens aan videotheek Willem moet denken is mij een raadsel. Ook vast nog een overblijfsel uut mien vage Mavo-tied. De oude buurman weet wel beter.....
Nogmaals. Joah, mag wel zo.....One Fine Day!

Touwtje!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'En langs het tuinpad van m'n vader zag ik de hoge bomen staan. Ik was een kind en wist niet beter, dan dat dit nooit voorbij zou gaan. Dat dorp van toen, het is voorbij, dit is al wat er bleef voor mij: een ansicht en herinneringen. Toen ik langs het tuinpad van m'n vader liep en de hoge bomen nog zag staan. Ik was een kind, hoe kon ik weten dat dit voorgoed voorbij zou gaan.'
Uut 'Het Dorp' van Wim Sonneveld

'Ik heb een prachtig leven gehad, ik wil dat jullie het ook hebben...'
Was getekend: Jan Terlouw - 85 jaar.
Zag van de week de uitzending van DWDD niet. Druk, druk, druk met van alles en nog wat. Geen tijd om ff gezellig op de bank te zitten maar weet nu al niet meer waar ik het druk mee had. Maar ook dat ik DWDD niet altijd meer pruim, heb er soms tabak en soms gewoon echt pruimtabak van. Ik vertel jullie niks nieuws...
Maar het was het gesprek van de dag op allerlei sociale media. Stond een dag later voor op de Stentor, nou ja dan moet het toch wel nieuws zijn. Iemand die wat terugschreef aan Jan Terlouw. Terlouw, politicus in ruste maar ik herinner Jan Terlouw vooral als benadigd jeugdboekenschrijvert.
Wie kent Ptjor, Oorlogswinter, Koning van Katoren, Oosterschelde Windkracht 10 en Briefgeheim niet....?
Nou ikke wel, voor enkele jaren zag ik de film Oorlogswinter. Mooie film, wat mijn kippenvel bezorgde en mij terugvoer naar mijn onbezonnen jeugd.
Ja, want ik ken ook nog de touwtjes uit de brievenbus. Ik ben misschien van een andere generatie. Ik stam nog uit de tijd dat er geen internet, cd's, mails bestond. Zwarte piet wel, negerzoenen ook en meer van dat onschuldige gedoe wat nu een heel gedoe schijnt te zijn. Vond mij oud worden zo rond mijn twintigste destijds omdat een neefje vroeg waar die zwarte plaatjes voor waren....? Singletjes Guus...Muziek uit de oude doos, met een A- en B-kant. Nu stop je een CD'tje in de CD-speler. En wie doet dat nu nog tegenwoordig met al die streaming diensten....Wie koopt er nog een CD'tje van een band. Ikke duzz....
Noem mij een ouwe loel, noem mij maar wat jullie mij noemen willen maar ik snapte Jan Terlouw heel goed. Hij gaat binnenkort hemelen, dat weet ie....maar hij weet niet wat hij achterlaat. Hij mist net als ik de touwtjes uit de brievenbussen. Hij mist het onderlinge vertrouwen. Vroeger gaf je iemand die zwart schilderde niet aan, je gunde die man zijn extra zakcentje. Nu gunnen wij elkaar het licht niet meer in de ogen en wordt Ral 9001 gewoon weer zwart en klikken wij zonder met onze ogen te knipperen. En zijn we dik tevreden als die zwartschildert zijn verdiende loon ontvangt.....Waarom. Ik snapte Jan heel goed vanmorgen toen ik het fragment even terugkeek. Hij omschreef prachtig het onderbuikgevoel, hij beschreef waarom rechts en links elkaar niet meer inhalen maar elkaar zouteloos parkeren op een verlaten weiland en daar elkaar genadeloos de pan inhakken.
Touwtjes uit de brievenbussen....Ik zag het vaak toen ik terugfietste van school. In Beerzerveld weet ik nog zo twee brievenbussen op te noemen als ik links afsloeg naar Mariënberg. Maar mijn dorp is ook niet meer het dorp van vroeger. Het dorp, waar ik ooit groot werd gemaakt door oude normen en waarden. Door de touwjes uit de brievenbussen retoriek. 
Ik vraag me soms wel eens af wat moet ik Moos straks allemaal leren en ons ongeboren kindje...?
Groeien ze nog wel op met het onschuldige kinderfeestje wat ooit Sinterklaas heette. Nu Zwarte Piet geen Piet meer mag heten omdat een hele boze mevrouw zich stoort aan bepaalde feiten die volgens mij niet kloppen of een beetje uit haar verband zijn gerukt. Dat je discriminatie moet aanpakken ben ik als eerste voor, daar ben ik ook tegen....Ik vindt dat ook niet kunnen maar moet dat nou over de ruggen van kleine lieve kindertjes van pak 'm beet drie, vier jaar....Die niks snappen waarom sommige grote mensen zo boos kunnen worden. Het vertrouwen onder onze voeten is niet meer....Wij vertrouwen elkaar niet meer....Een man een man, een woord een woord....Wordt dat straks iets van vroeger. De hoge bomen staan er nog langs het tuinpad van mijn vader. Kijk wat je achterlaat....Dat riep ik vaak als een verdediger mee struinde naar voren, zei het ook tegen mijzelf als ik ergens wat achterliet. Moet vaak er nog even bij met de borstel om het bruine van het wit weer te scheiden....Niet racistisch bedoeld, onze pot is nu éénmaal wit en mijn ontlasting bruin. Kan het woord soms niet eens spellen. Laat staan dat ik het ben...Jan dacht het ook, wat laat ik achter. Hij heeft een fantastisch leven gehad en gunt het ons ook....Wij redden het allemaal nog wel of komt de hel toch binnenkort buurten op aarde. Ik maak mij best zorgen over de toekomst van Moos en the unknown person in the buik van San. Ik hoop dat Moos een net zo onbezonnen jeugd mag krijgen dan die ik heb gehad. Dat hij zowel zwarte piet als Sinterklaas de hand mag blijven schudden. Dat hij gewoon mag zijn wie hij wil zijn...Dat hij gewoon zijn trainingspakkie van Mariënberg kan blijven dragen in Hardenberg. Wat is hij trots op zijn Mariënberg pakkie, niet alleen hij...Ik ook, hij draagt 'm nu al en wil straks voetballen. Moos staat er achterop, Moos zo noemde mijn moeder mij ook altijd. Dankzij haar heb ik een prachtig leven.....Misschien maakt zij zich ook wel zorgen. Wie moet straks mij waarschuwen voor onbezonnen daden....Ik loop gelukkig niet meer in zeven sloten tegelijk maar ik snap Jan en Martha....
Misschien moeten wij maar af van die Ja en Nee stickers op de deuren en maar nieuwe stickers bedenken met een touwtje en een brievenbus.....Een teken dat je je buurman of buurvrouw vertrouwt en ook al die andere mensen in de Marslanden.....Dat Sinterklaas en Zwarte piet welkom zijn, dat ze niet terug hoeven naar hun land dat je zelfs boze mevrouwen een nieuwe maan en nieuwe verbanden laat zien. Dat ons bloed allemaal rood kleurt als wij erin prikken.....
Joah, mag wel zo.....en nu ga ik voetballen met Moos. Weet niet wie trotser is op Moos zijn nieuwe trainingspak......??? we lopen straks maar langs het tuinpad van mijn vader......