'Sun is shinin' in the sky. There ain't a cloud in sight. It's stopped rainin' everybody's in a play. And don't you know. It's a beautiful new day, hey hey. Runnin' down the avenue. See how the sun shines brightly in the city. On the streets where once was pity. Mister blue sky is living here today, hey hey. Mister blue sky please tell us why. You had to hide away for so long (so long). Where did we go wrong?'
Uut 'Mr. Blue Sky' van Electric Light Orchestra
Wat is dat toch met Ommen. Dat mooie stadje aan de Vecht? Waar je blijkbaar de lekkerste softijsjes haalt, althans dat was de mening van mien Ome Lenard. Je kreeg 'm veel aan het verstand maar dat er, pak 'm beet in Hardenberg of gewoon bij ons om de hoek, ook smakelijk softijs was te verkrijgen ging een brug te ver. Ommen blijft een bijzondere aantrekkingskracht houden op mij. Een soort magneet die regelmatig de kop opsteekt. Ik heb er veel rondgelopen, veelal in de nachtelijke uren. Maar als de zon scheen was ik er tevens vaak te vinden. Wat is dat toch soms met kleine stadjes. Zodra de zon maar een glimp van zijn stralen laat zien stroomt het vol. Tienduizenden toeristen volgen jaarlijks bovenstaand voorbeeld. Ik heb de Hardenbergse horeca bijzonder lief, begrijp me niet verkeerd. Maar ik liep deze zomer eens met zoonlief Moos op de markt. Het was nog niet eens zo laat....Het was een maandagavond maar je kon bijna een kanon afschieten en het enige wat je dan zou raken was een verdwaald blikje Coca-Cola en een overdachtegaal die de klok niet goed in de gaten had gehouden. Diezelfde week, een dag later, moest ik even 14 kilometer verderop zijn. In Ommen waar ik ze nu wel alle 24 in een kistje bier had, de toekomst haalde het verleden blijkbaar in, iets van die strekking. Maar de terrassen puilden uit, het was gezellig druk. Kon moeilijk een plekje vinden op de parkeerplaats maar dat scheen deze zomer wel eens meer regel te zijn dan de grote uitzondering. Kwam thuis, dat kom ik wel eens vaker maar je kunt er maanden niet inpandig zijn en als je er bent ligt er meteen al een warme arm om je schouder. In Ommen drink je nooit alleen je kopje koffie of zeg maar je Amsterdammer. Hey Alfred, hoe is het....? Joah, mag wel zo en met joe dan....Van die gesprekken die nergens over gaan, dat hoeft ook niet....Jij en je toevallige passerende gesprekspartner duikelen gewoon iets tastbaars op uit de spelonken van je gedeelde herinneringen omdat naarmate de tijd vordert de mindere leuke dingen vervagen en het goede stand houd. Iets in die geest. Tja, aan zulke dingen denk je dan als je binnen de stadsgrenzen van Ommen bent, nou ja....ik zei de gek dan. Als ik wandel langs het oude gemeentehuis waar naast mijn ouders ook mijn schoonouders zijn getrouwd. Schept een band terwijl er geen zand ligt. Waar ik nog steeds het nummer van Taxi Steen uit mijn hoofd ken en waar ooit Henkie Henkman (met snor) onder mijn meest gedraaide telefoonnummers stond, destijds misschien nog wel net boven mien eigen Moe. De wereld verandert, taxi's staan nu in brand en soms hele panden. De horeca in Ommen was altijd een welkome vriend. Vrienden voor het leven.
Pizza nr. 22 Paesana Gorgonzola met extra Gorgonzola.....Waar ik ooit dacht dat die oude man Roberto heette tot ik erachter kwam dat het kleine mannetje de eigenaar was en die oude Kerel een acteur uit downtown Marle. Ik vergiste mij vroeger wel eens vaker en dan liep ik 's morgens met een beschaamd gezicht richting het station krabbend achter de natte oren hopend dat niemand mij zag op dit onchristelijke tijdstip....Vaak een uur te vroeg of ging de klok nu vooruit...?? Wij zijn gisteren een uur eerder gaan slapen dus eigenlijk werkt de tijd twee uur in ons voordeel. Zo zie je maar weer, als je slim rekent dan ben je vroeger uitgeslapen.
Nou ja, aan die dingen dacht ik gisteravond. Bij de Rechter duzz, waar wij links zaten. Tevens aan de droge worst in de bruine bonensoep van Johan, aan Jan en Jet, Rob, Ditta, Jan H., Bert, Wim, Luuk....Oostenrijk. Aan Herman, aan de geklutste eieren van Theo, aan Henk, Bertus....aan al die grandioze avonden met Eric of Richard B. achter de knoppen. Kerstavonden.....Aan Cockney Rebel en Steve Harley....aan Overkill van enkele Men at Work. Aan dansen op de vulkaan en aan de Helden van de Stilte.
Gisteren werden wij met ons zessen culinair ontmaagd bij de Rechter van Ommen. Wij hadden al wat voorspel gehad deze zomer. Al een toplunch mogen beleven, het 12-uurtje van de Rechter is uit de kunst. Dat is mijn oordeel en daar moeten jullie het mee doen! Als verlaat verjaardagskado voor Ina brachten wij met haar man Bertje, niet Ernie duzz...Robert en Irma en mijn eigen lieve San een bezoek aan de Rechter. Geen advocaat te vinden, zelfs niet eentje met slagroom maar Bockbier van de tap. Vaak vind ik 'm te zoet maar gisteravond smaakte hij met een licht bittertje en mooie karamel afdronk. Lag het aan het gezelschap dat alles beter smaakte. Misschien wel, het was weer ouderwets genieten van en met elkaar op een mooie herfstavond. Buiten guurde de wind en soms ook even binnen als gasten vertrokken die niet in de kerk waren geboren...De Rechter, een nieuwe parel in Ommen die er al eventjes zit hoor....Maar ja, je moet je tijd soms verdelen. Zo kwamen wij gisteren een oude belofte na aan die oude Back Home DJ, de echte zeg maar....Ik kwam thuis gisteravond....Genoot van mijn voorgerecht en genoot van een klassieker...Surf en Turf. Lang geleden dat ik 'm had genomen.....Het werd een leuke avond, aan het eind ging de volume van de box enkele tandjes omhoog. De muziek bracht dingen terug die niet waren verpand. Zag ons zo weer dansen op de bar. Zag Jan Huiskes hangen aan de skilatten en zag Bert zo het busje weer inlopen van de band. Zag Wimpie druk handgebaren maken, zag Freek zijn jonge Genever drinken strak in pak. Zag mij zelf weer zitten kijken naar de mooie dingen in het leven. Keek even naar boven en bracht een saluut aan Hans wat ik altijd doe als ik loop op het kerkplein en zijn vertrouwde Herberg zie....Zag onze stamtafel staan....Zag het meisje weer rood kleuren op onze vraag om een witte rosé. We gingen niet nat omdat wij een pitje kaarten....Liep weer op vertrouwde stenen....Ommen, wat was je en wat ben je mooi. Hier sloeg ik nooit een Flater omdat er vriendschappen voor het leven werden gesloten. Wij zien elkaar soms maanden, soms jaren niet. Maar als wij elkaar de hand drukken is het het ouwe jongens krentebrood en dat zelfs smaakt er heerlijk met een frisse tapenade of een romige knoflooksaus. De Rechter veroordeelde ons alle zes maar zeker mij tot levenslang genieten in Ommen, zelfs Moos en het kleine wonder in Sans buikje krijgt een passende straf. Zeker 1x in de 3 maanden afreizen naar Ommen. Een ijsje aan de overkant van de Vecht om Ome Lenard een goed gevoel boven te geven en zeker vaker ons nestelen op het Marktplein waar het elfde gebod nog steeds van kracht is. Ommen, ik hou van U. Joah, mag wel, fijne zondag!
