zondag 26 juni 2016

LuchtBallon!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Ik rij voorop, altijd van gedroomd. Alleen, Alleen naar de top. Als ik denk aan de uren, de wegen. Als ik denk aan de wind, soms mee, vaak tegen. Met de hoofd in de wolken, snot voor de ogen, kom ik hier boven. Met mijn hoofd in de wolken, ik moet blijven geloven want ik kom hier boven. Het is niet anders dan dagelijks leven. Geen route, geen richting, geen kaart. Alleen maar gedreven en altijd alles geven en alles wat je hebt. Als eerste boven.'
Uut 'Ik Kom Boven' van Guus Meeuwis.

Geboren in Noord-Deurningen, zoon van een boer. Inmiddels 67 jaar op de teller. Staand op een podium van kratjes aan elkaar gehouden door een sjorband onder een oude eikenboom in mooi Vilsteren. Ik leunend tegen een gele ANWB bus, pen in de hand en wat A4'tjes. Hij, Hennie Kuiper...en ik, jullie kennen mij inmiddels of toch niet...? Hennie Kuiper, oud-wielrenner. Was ooit wereldkampioen, was ooit olympisch kampioen. Won etappes in de Tour de France, kwam kapot boven en ging lachend weer naar beneden. Won klassiekers als de ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Hij gaf in mooi Vilsteren, terwijl de lieve juffrouw van de bakker nieuwe broodjes in de oven deed, een mooie levenswijsheid mee aan mij....Althans, ik dacht dat hij tegen mij sprak. Kan ook mijn buurman zijn geweest. Maar ik pikte het op. Ga er op uit want dan heb je het geluk aan je zijde. Sprekend in zijn eigen taal, zo af en toe wat Denekamps of Deurnings tussen zijn mooie zinnen deur. Niet opgeven en altijd de kop ervoor.....Zijn eerste fietsje met acht jaar. Op de fiets van Denekamp via Almelo naar zijn eerste koers in Wierden. Wist hij veel waar het lag....?
Het was raar, hing een beetje aan de lippen van Hennie. Waarom, ik weet het nog steeds niet! Hij was zo'n eerlijk verhaal waarvan je weet dat het waar is. Las vanmorgen zijn palmares er nog eens op na....Eigenlijk wereldberoemd maar zo gewoon gebleven dat hij 's morgensvroeg in Mooi Vilsteren een inkijkje in zijn leven wilde geven. Ga er op uit want dan heb je het geluk aan je zijde.....Vreemd, dat zinnetje draaide de hele dag een beetje in miene kop. Gisteren had ik de eer om weer een bijzonder iemand te ontmoeten. Weer iemand die een lesje aan mijn eigenwijze verstand bracht.....Niet weer het zoveelste luchtballonnetje opgelaten door iemand die een seconde later zijn idee alweer ziet vervagen zonder dat het hij of zij hetzelf beseft. Geen politiek gelul, geen brexit, geen nexit of weet ik veel. Wel of niet ergens blijven, als je ergens wilt zijn moet je gewoon op tijd vertrekken. Dacht gisteren aan Hennie toen ik voor de derde achtereenvolgende dag een luchtballon op zag stijgen....Ga er op uit want dan heb je het geluk aan je zijde..
Hoe vaak kiest eigenlijk een luchtballon het ruime sop! Vorig jaar zag ik een mooie luchtballon, zo'n klein rood autootje....Weet nog precies wat we deden. FF iemand appen....Ze appte terug, hou 'm tegen...
Dit jaar was die luchtballon niet te vinden boven het centrum van Hardenberg. Op de één of andere manier miste ik het rode autootje....Ik miste een beetje lucht, het was namelijk teveel van hetzelfde. Het eerste luchtbalonfestival zonder een mooi mens. Zo zittend in de vallende avondzon naast mooie en lieve buren. Lurkend aan een pretkegel had ik de woorden van Hennie nog niet paraat. Neuh, Hennie keuvelde deze woorden pas zaterdag, pas gisteren, terwijl ik donderdag even aan het denken was geslagen....Wilde wel even mee in de luchtballon. Even wat dichterbij de werkelijkheid zijn, of even wat meer afstand nemen.....Ik dacht het eerste maar wist dat het laatste zou zijn. Nu wij weer samen iets voelen in de buik van San kijk ik wel iets vaker weer naar boven. Daarom miste ik het rode autootje...daarom miste ik een tochtje in mijn eigen luchtballon en kwamen de woorden van Hennie goed in mijn brein terecht. Ga er op uit want dan heb je het geluk aan je zijde....Ik ging er regelmatig op uit maar had geen kaart, geen richting, geen route op zak. Dat is nu wel anders.....Nam deze dagen eigenlijk weer een beetje afscheid. Het ga je goed.....Ooit kom ik ook boven maar zit nu nog krom voorover gebogen op de fiets, zal de afstelling van mijn fiets wel niet helemaal goed hebben en niet de juiste bandenspanning maar mijn fietsbel doet het wel, Hennie! Ik kan mensen waarschuwen dat ik, dat wij er weer aankomen....Nu bel ik mensen wakker om te zeggen dat het geluk weer aanstaande is. Bijna 11 weken onderweg....We staan onderaan de berg, de luchtballon wordt langzaam opgepompt....Klim in het mandje maar neem de fiets mee op de rug. Onze koers duurt nog weken, zeg maar maanden. Pas ergens volgend jaar komen wij bij de Finish of is dan pas de start van weer een nieuw leven? Maar we gaan er op uit want dan heb je het geluk aan je zijde.....Mooi gezegd Hennie, ben met terugwerkende kracht fan van jou geworden.....Met terugwerkende kracht ga ik zitten op een doordeweekse dag voor jouw rit naar de Alpe d'Huez. Mooi was het zeker in Vilsteren. Soms geniet ik gewoon van het feit dat mijn route nog niet ingevuld is. Morgen kan ik hier zijn en gisteren weer daar.....Wij lieten met oud- en nieuw een wensballon op, die ging met veel haperen en stoten de lucht in. Maar sinds enige tijd weten wij dat de ballon dus wel boven is gekomen....Mooi dat mensen boven het beneden hier goed met ons voor hebben....Ja, als je het nog niet snapte er is weer een klein Dorgelootje op komst. Ik hoop dat je als eerste boven komt. Verlangen naar onze koers. Wij hebben de banden op spanning, de fiets goed afgesteld en de bel werkt.....Zo waarschuw ik alvast de mensen die nu weer ergens een stokje voor willen gaan steken. Ondertussen hebben wij hierboven aardig wat gewicht in de schaal.....Richt je pijlen alsjeblieft op andere dingen, maak van water in godsnaam Chablis, maak van wat vissen en brood in hemelsnaam een 3-sterren restaurant maar blijf nu af van onze wens- en luchtballon.....3x scheepsrecht en auto's van rechts hebben altijd voorrang.
Joah, mag wel zo.....

zondag 19 juni 2016

Passie!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Durch das Gedränge, der Menschenmenge. Bahnen wir uns den altbekannten Weg. Entlang der Gassen, zu den Rheinterrassen. Über die Brücken, bis hin zu der Musik. Wo alles laut ist, wo alle drauf sind, um durchzudreh'n. Wo die Anderen warten, um mit uns zu starten, und abzugeh'n. An Tagen wie diesen, wünscht man sich Unendlichkeit. An Tagen wie diesen, haben wir noch ewig Zeit. Wünsch ich mir Unendlichkeit. Das hier ist ewig, ewig für heute. Wir steh'n nicht still, für eine ganze Nacht Komm ich trag dich, durch die Leute. Hab keine Angst, ich gebe auf dich Acht. Wir lassen uns treiben, tauchen unter, schwimmen mit dem Strom. Dreh'n unsere Kreise, kommen nicht mehr runter, sind schwerelos.'
Uut 'Tagen wie Diese' van Die Toten Hose

Ga er eigenlijk niet van uit, ik hoop 't eigenlijk niet is geen betere zin in dit geval, maar wil niet dat ze bovenstaand nummer deze zomer veelvuldig laten horen op de Duitse radio. Twee voetbalzomers geleden was dat namelijk wel het geval. Het nummer van de vermaarde punkband Die Toten Hose werd gebruikt onder een leuk compilatiefilmpje aangezien die Duutsers wereldkampioen 2014 werden in Brazilië. Dankzij grote breur ben ik stiekum best wel een beetje fan van Duitse muziek. Ook wel van Duits voetbal, zolang er maar geen 11 Duitsers samen op het veld staan. Neuh, ik heb nog altijd een gezonde afkeer van die Mannschaft. Bij mij speelt er geen kwestie van ruim 70 jaar terug. Maar je hebt nu éénmaal van die ploegen die je alles gunt maar vooral niet te veel. Heb ik ook lokaal. Ik gun sommige buren van Mainbarg alles maar ook weer niet teveel. Hoef geen namen en rugnummers te noemen....toch? Die Toten Hose, de dode broeken....?? dat betekent het letterlijk. Het is Duits voor saaiheid en verveling omwille van het feit dat er niets gebeurt. Zeg maar Oranje in aanloop naar dit WK. Duitse humor heb ik ook nooit begrepen....Nu gaat er zo'n plaatje rond van Bjorn Kuipers die het eerste balcontact namens Nederland heeft. Moeten ze heel erg om lachen bij onze oosterburen....Tja, ze vonden ooit ook zo'n man met zo'n gek snorretje heel leuk en hij heette geen Bassie maar ze zaten er wel een tijdje mee opgescheept. Hij verscheepte ook veel maar dat is weer een ander verhaal en ik spring teveel van op andere takken. Moet weer terug naar de Stam! Niet Japie, maar ik ga het vandaag wel ff over voetbal hebben. Van de week verhaalde ik nog even dat ik een paar weekjes niks met de voetbal te maken wilde hebben. Het was op een bestuursvergadering. Was ff klaar met al dat oeverloze gezeur over het spelletje ooit uitgevonden in Engeland. Voetbal is toch 11 tegen 11, en je rent 90 minuten achter zo'n bal aan....Ik weet ook wel dat na een komma nooit en mag worden gezet. Nou en?
Ik zet de punten en komma's waar ik wil. Lekker belangrijk en vooral lekker boeiend.Maar dat is hetzelfde met voetbal. Voetbal is simpel, maar simpel voetballen is heeeeeeeel moeilijk. Nou, daar zijn wij bij Mariënberg meesters in. Vooral achter de schermen gebeurt er veel wat voor de schermen niet zichtbaar is. Met een paar van die gasten wil je dat dan allemaal gaan besturen....Maar heel veel zogenaamde voetballers willen allemaal zo graag uit de pas lopen, even over het lijntje stappen. Bewust buitenspel gaan staan. Soms wordt je er zooooooo moe van. Richt dan een eigen clubje op, maak je vrij.....Dat doen ze bij andere geloven ook, maar ik ben nog op zoek naar die Shovel om die zwartkijkers ergens anders te parkeren. Ik denk dan niet dat ze voor rode sokken kiezen maar vooral zwarte, hele zwarte....De derde helft zal daar ook wel langer duren dan die eerste twee. Die worden het nooit eens met mekare eens en een gulden middenweg kennen ze niet. Tegenwoordig hebben wij euro's. Dat bracht ook niet de zonvloed. Zo waar, ik zeg u. Maar goed, mag ik het zeggen...Joah, ik mag het zeggen. Dit EK genieten België, IJsland en Ierland mijn sympathie. Zie niet alles van het getrap in een emmer in Vive la France. Het boeit me niet echt. Kan wel gaan zitten voor Polen tegen Duitsland maar zit niet te wachten op Albanië vs FC Bal op het Dak. Neuh, niet echt. Erger mij dood aan zo'n ventje die Ronaldo heet. Blijkbaar bijna 200 auto's bezit, wat moet je er mee....? Maar als je geld als water hebt is zwemmen erin ook niet meer zo leuk. Echt waar Portugal is een  mooi land, maar niet als er 11 spelers in het veld staan. Krijg er dan nog meer een hekel aan, echt een hekel...bij Duitsland is dat alleen een beetje competitief sportief maar zo'n Ronalda en Pepe...Bah. Wat een oud wijf is die Ronalda zeg.....Die maniertjes, die verongelijktheid als hij niet wordt begrepen door het arbitersgilde. IJsland afkraken terwijl die balk toch echt zijn eigen ogen bedekte. Gisteravond heb ik 'm gewoon halverwege uitgedaan. Was klaar met Ronalda en zijn tien oude wiev'n....Het waren zelfs geen witte Wiev'n maar 11 van die rode mannetjes die arm Oostenrijk een loer wilde draaien. Oostenrijk piekte te vroeg en heeft nu moeite om in Frankrijk de beloofde gouden berg te bewandelen. Vanmorgen zag ik gelukkig dat Ronaldo het nog niet waar kan maken. Zag 'm vanmorgen op de Belgische TV een strafschop tegen de paal schieten en ook de commentator van dienst liet blijken geen fan te zijn van dit over het paard getilde wonderkind. Natuurlijk kan hij voetballen, dat weet Ronaldo maar al te goed zelf. Maar moet je dan ook zo'n eikel worden....Moet je zo'n gast worden die half de wereld uitslag bezorgd. Geef mij dan maar die Zlatan, ook een hark....Maar wel een hark naar mijn hart. Je merkt het al, kan zelf in mijn eigen gekozen zomerstop mij nog druk maken over het spelletje. Zo erg is het nu ook weer niet dat wij niet meedoen. Het niveau is middelmaat. Wij zouden ook middelmaat zijn geweest. Blind waren we en Blind zijn we nog steeds. Dat WK in Rusland kunnen wij ook wel skippen. Voetbal moet wel leuk blijven en geen slagveld worden voor mislukte mensen die alleen nog maar domme dingen kunnen roepen en bloed aan de handen willen zien. Mafketels zijn het.....en Ronalda kamt nog maar eens zijn haar. Tagen wie Diese....Ik keek vannacht nog eens naar 88. Het EK waar wij wel bij waren. Daarom onder andere mijn zwak voor de Ieren. Zingen met 100 man in een viaduct de Franse politie toe.....Feesten altijd ook al worden ze verslagen. Ze zijn nooit verslagen maar staan altijd weer op! De Ieren. Vergeet nooit meer de wedstrijd in koud Liverpool. 1995....Wij moesten een barrage spelen tegen de Ieren. De ploeg van de trainer met die lange Nek. Charlton. Wij wonnen met 2-0 door Kluivert. Maar wij verloren de wedstrijd wel voor en na die tijd. Want met de muziek zakten wij genadeloos door het ijs. Ze hadden U2, Simple Minds...wij doen het nog steeds met Hazes en Wolter Kroes en dat vind ik niet zo prima...Waarom nemen the Golden Earring of Racoon geen echt voetbalnummer op. Mumford and Sons, die nummers van hen gaan bijna 80% over voetbal. Wij krijgen Vader Abraham en zo'n sukkel als Dries Roelvink en zijn orale zoon.....! Waarom geen Madness, Opus, The Proclaimers, Bob Marley, Gerry and the Peacemakers. Wanneer staat er eens een echte Nederlandse band op die een nummer maakt wat hout snijdt. Zijn wij naast Blind nu ook doof aan het worden. Mag het toch niet hopen. Duitsland heeft die Toten Hosen, wij hebben toch ook wel een band die wat zinnigs kan componeren. Want zonder een goed nummer hebben wij natuurlijk niks te zoeken op het volgende Wereldkampioenschap in Rusland. Bloed aan de pal dan in plaats van die bal erin......
In 1995 klapten en zongen de Ieren de ballen uit hun lijf. Na afloop waren ze niet verslagen of teleurgesteld maar bleven ze zingen net zolang Jackie Charlton het veld weer opkwam. Kippenvel met een absolute grote K. Wat een beleving. Ieren kunnen inderdaad beter zingen dan voetballen en wij kunnen beter voetballen dan zingen....Althans dat dachten wij ooit.....en als mensen beginnen te denken beginnen ze domme dingen te doen. Duzz....Barry, dus Bart van Racoon en laat alsjeblieft Duitsland geen wereldkampioen worden. Ronalda wordt het ook niet, dus heeft binnenkort een High Thea met Badr........Als hij echt een vent is laat hij binnenkort zijn ware ik zien want dat oude wiev'n gedrag ben ik langzaam spuugzat. Hij geeft niet dat je liever met poppen speelt in plaats van met 198 autootjes. Haal de zaag maar op.......Tage wie diesen. Was vroeger dan echt alles beter? Joah, mag wel zo.....

zondag 12 juni 2016

Mie & Mr. James!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Picture perfect memories. Scattered all around the floor. Reaching for the phone 'cause. I can't fight it any more. And I wonder if I ever cross your mind. For me it happens all the time. It's a quarter after one. I'm all alone and I need you now. Said I wouldn't call. But I lost all control and I need you now. And I don't know how I can do without. I just need you now'
Uut 'Need You Now' van Lady Antebellum

Ruim drie jaar waren ze een drie-eenheid. Mie, Mr. James en Moos. 3M maar dan anders. 3M is zelfklevende tape, dat kleeft goed. Gaat vaak nooit meer los. Als het zich ergens aan heeft gehecht is er maar weinig wat er dan nog tussen kan komen. Maar sinds gisteren is Mie & Mr. James niet meer de gouden combinatie in samenspraak met onze Moos. Gisteren nam Moos (Nou ja....zijn ouders dan) het heldhaftige en vooral dappere besluit om Mie op de post te gooien. Moos noemde zijn speen altijd Mie, het hoe en waarom is ons ook even ontschoten, nu nog. Vanaf dag 1 dat Moos wat kon brabbelen was zijn speen, zijn metgezel in bed en verdrietige tijden, Mie. Punt uit! Geen discussie, hoe vaak wij wel niet hebben gezegd dat Mie eigenlijk speen heette....Het bleef bij Moos Mie in plaats van Speen. Hij heeft meer van die dingen. Die anders heten maar Moos noemt ze gewoon zo. Van wie heeft ie dat toch....vraag je je dan af? De vraag stellen is 'm vaak beantwoorden. Maar gisteren was toch weer een momentje hoor....De twee spenen op de post deponeren. Wij hadden 's morgens keurig de Mie's ingepakt, geadresseerd aan de Spenenfee in Olst. Daar schijnt ze tegenwoordig te wonen. Moos had 's morgens een kadootje gekregen van de Spenenfee. Hij keek ons aan, begreep het wel maar snapte het nog niet allemaal. Mama schreef een kaartje voor de Spenenfee en Moos kleurde er iets bij, natuurlijk met een blauw potlood. De envelop ging dicht en belandde bij Pa in de jas. Daar gingen wij dan. Moos, Mama en ik op naar het centrum van Hardenberg. Op naar de Bruna want daar stond die grote zak van de PTT. Daar vond de Mie zijn waterloo. Eerst maar ff naar Olsman, naar de warme bakker, nog even een broodje van die lieve mevrouw opkauwen. Beetje emotie-voedsel. Niets is een mens, zeker zo'n klein mensje van bijna 18 kilo, vreemd. Maar het moment was daar. Moos bracht zelf de grote envelop bij het lieve meisje van de Bruna. Zonder enige terughoudendheid gaf hij de envelop uit handen. Het meisje woog, wikte en plakte er 3 postzegels op. Moos mocht 'm zelf in de grote juten zak gooien van de PTT. Dag Mie, ga maar gauw naar de kleine baby's toe. Het was voor hem wel een momentje. De hele dag spookte het beeld van dat Mie nu weg was door zijn kleine koppie....Toch ging hij keurig slapen, hij was moe....Moe van de hele dag op pad met zijn ouders...Moe van het Boardingvoetbal, moe van het rennen achter Lian en haar vriendinnetje aan....Moe van al die ijsjes, Moe van 's middags achter Sten aan lopen ....Moe van de kipnuggets en het spelen met Sten bij Jannemans....Klimmen, klauteren....Hij vergat bijna zijn Mie, zijn trouwe bondgenoot die al drie jaar zijn grote kleine vriend was. Hij zoog veel maar nog niks uit zijn duim. Altijd was daar zijn Mie....De één neemt vroeg afscheid, een ander wat later. Net zijn vader die laat afscheid nam wat hem ook een vertrouwd gevoel gaf. Maar vannacht net nadat Rusland in de slotfase zich naast Engeland had gekopt had hij zijn Mie nodig. Hij was even ontroostbaar....Waar was nu de Mie....Hij had 'm nodig, Hij had dat simpele ding gewoon nodig in het holst van de nacht. Weg was zijn vertrouwde Mie. Ja, Mr. James, de knuffel lag nog op dezelfde plek als gisteren maar hoe hij ook zocht in zijn bed....Mie was nergens te vinden. Zijn moeder kon nog zo tegen hem praten, maar hij hoorde niks ook al zaten zijn oortjes links en rechts gewoon aan zijn guitige koppie geplakt......Tja, je maakt wat mee als ouders....wat ik jullie brom. Maar al snel ging hij slapen. Keek ons eens aan en wist dat Mie echt niet meer terug zou komen. Die lag nu éénzaam in een grote jute postzak van de PTT tussen al die andere grote postzakken in een leeg en stil sorteercentrum....Als zo'n postbode nu maar geen fout maakte... het verkeerd sorteerde en de Mie's nooit aankwamen bij de Spenenfee....Dat zou toch niet? Zou de Spenenfee het kadootje ook weer terug willen....?? Daarover maakte ik mij wel een beetje zorgen......Maar vanmorgen kwam Moos vrolijk en uitgeslapen bij ons op de kamer, goedemorgen. Waar is je Mie, die is bij Spenenfee Mama.....en Mr. James, die ligt in bed Papa....en even later lag hij weer tussen ons in. De drie-eenheid toch weer compleet....! Welterusten. Joah, mag wel zo

zondag 5 juni 2016

Erica



Erica!

‘Ga die wereld uit. 1 seconde en rij snel door die wereld uit. Ga die wereld uit. 1 seconde en kijk goed rond in ons paradijs. En vraag niet naar de weg want iedereen is de weg kwijt.’
Uut Kronenburger park van Frank Boeijen

Ben vannacht aangehouden. Echt waar. De politie van Drenthe vond dat ik in een te kleine wagen reed gezien mijn lengte. Ze vonden de Volkswagen Touran en mijn lengte van over de twee meter niet in hun profielschets passen. Zo sta je dan ’s nachts te keuvelen met twee dienders van de wet over een mogelijke nieuwe auto na een fantastisch dagje Retropop. De politie is echt wel je beste vriend. De ene agente pakte er zelfs een laptop bij en surfde naar een site van een lokale VW-dealer. “Wat dacht je hiervan, Alfred’….Ja, zo’n nieuwe Tiguan paste mij ook wel.
Ga anders even zitten in onze Mercedes. Zet de stoel maar naar achteren. Haar collega, die zich voorstelde als Wim Hunnebed, kwam naast me zitten en legde mij alle nieuwe snufjes uit.
Dat nieuwe profileren van de Drentse politie beviel mij wel, uitstekend zelfs. En passant duwden ze mij een kastje voor de neus, dacht eerst dat ik moest blazen wegens al die Hertog Jannetjes die ik soldaat had gemaakt op het eerder genoemde Retropop. Maar het was zo’n moderne VR-bril, de instantie met die blauwe pet die ons allemaal past, ging warempel met haar tijd mee.
In een virtuele wereld ving ik een glimp op van de allernieuwste Audi A8, had ‘m regelmatig al bijna voor onze deur zien staan, maar de kans dat ie nu op de oprit kwam te staan kwam toch met rasse schreden dichterbij. Zag uit mijn ooghoeken dat de bril van Enschedese makelijk was, Araco verkocht veel van die brilletjes wat ik oe brom. De full colour dominglabel had de politie in ieder geval gescoord bij een niet te nader te noemen bedrijf in Hardenberg. De politie bleef onze beste vriend en de boterham van deze maand was ook weer in the pocket.
In de virtuele wereld belandde ik zowaar in het paradijs…..Totdat die vervelende haan mij vredige ochtend weer wakker kraaide en mijn droom rauw en teder verstoorde. In welke auto had ik wel niet kunnn rijden. Misschien wel zo’n grote witte of een uitbundige zwarte. Denk niet wit, niet zwart maar alleen in de kleur van je hart. Alleen vind ik rood voor een auto weer geen mooie kleur, of het moet een Mini zijn! Die haan die zo’n beetje de hele dag hier op Erica kraait dat het ochtend is. Maar die Drentse Haan heeft volgens mij een minderwaardigheidscomplex van hier tot Tokio, wat ik oe brom. Het lijkt wel of hij denkt dat hij niet gehoord wordt. Of zou het een vrouwtjeshaan zijn, of kan dat niet? Heb vroeger bij biologie nooit zo opgelet, wel bij de bijtjes en bloemetjes en zo….Maar nooit veel. Dacht altijd dat De Haan een Belgische Kustplaats was….Maar dat terzijde?
Meneer Snaak vond mij toch al een rare snijboon, nou wat dat betreft kon ik hem de hand schudden.
Enfin, om een lang verhaal niet langer te maken. Wij waren dit weekend weer inpandig op Erica. In de achtertuin bij Daniël, ie weet wel die jongen van Lohues die zo mooi liedjes kan zingen en achter het huus de wereld toch net effe anders bekijkt dan de normale Nederlander die misschien niet eens weet waar Erica ligt. Nou, hier dus. Als ik naar buuten kiek zie ik de lucht blauw boven Erica. De Haan kraait weer eens, maar houdt ie vast en zeker niet de hele dag vol. Op een gegeven moment ben je er ook eens klaar mee. Dat had die lieve moeder Annemarie Haverkamp uit Nijmegen ook. Zij schreef voor haar werkgever, dagblad de Gelderlander, een mooie column over haar 12-jarige zoon Job. Een verhaal uit haar hart geschreven. Haar zoon Job wordt verstandelijk beperkt genoemd. Maar als je leest hoe Job in het leven staat zou je hem dat niet eens uit de mouw schudden. Haar zoon Job die kampioen is in het delen van blijdschap. Haar zoon die niet het veld op kan stormen bij een voetbalwedstrijd omdat hij een in een rolstoel zit. Spelers slaan van een tegenpartij evenmin om dat zijn krakkemikkige lijf van hem dat uitsluit. Job die altijd moet wachten. Op zijn eten, gezelschap, zijn taxi, op iemand die zijn luier verschoont. Hij klaagt nooit, wijst niet verongelijkt naar mensen die het beter hebben en is onbekend met begrippen als jaloezie, misgunnen en kwaadspreken. Hij zingt liever een liedje. Job geeft geen anderen de schuld en wenst niemand dood op sociale media.
Job die de woorden bijvoorbeeld als aandachtshoer en kankerlul niet kent. Hij kent geen vooroordelen als thuis de bel gaat roept hij ‘Mama, open doen’. Hij vindt mensen gewoon leuk en lief totdat het tegendeel is bewezen. Job weet niet wat een homo is , laat staan wat hetero betekend. Hij maakt evenmin onderscheid tussen dik, dun, rijk, arm, tokkie of elite.  Job kijkt op niemand neer, vanuit zijn rolstoel kijkt het altijd omhoog. Annemarie eindigt haar column met en dan noemen we hem verstandelijk beperkt. Moest gisteravond denken aan die column die ik eigenlijk van de week achteloos las op de laptop op de WC. Lees best veel columns van mensen achteloos…..De meeste kan ik ook achteloos lezen. Soms verschijnt er een glimlach op mijn lippen, soms een frons in mijn voorhoofd. Het is toch de mening van één iemand. Je kunt er mee eens of mee oneens zijn.
Maar gisteravond zo rond een uurtje of half negen moest ik ineens denken aan die column van deze dame waarvan ik de naam niet meer wist. Mien muzikale held Frank Boeijen gooide op het Nederpopstage zijn laatste nummer de Rietplas op. 17.500 duuzend man, ik kan er een vijf of tien naast zitten…schreeuwden uit volle borst mee. Ga die wereld uit, 1 seconde en rij snel door die wereld uit, ga die wereld uit en kijk goed rond in ons paradijs. En vraag niet naar de weg want iedereen is de weg kwijt….Ineens kwam alles samen, die grote auto, de column van een bezorgde moeder, de tijd waarin wij leven en de wereld waar ik soms wel eens uit wil stappen in de goede zin van het woord. Was het maar elke dag een stukje paradijs, was het maar elke dag Retropop. Dan zat ik misschien wel te vaak aan mijn theewater ( Nou en……?!?) maar dan was het wel goed. Een dagje Retropop is helend voor je ziel. Je ziet oude bekenden optreden, zoals the Golden Earring….(wat waren ze weer top), the Waterboys en de heren van Blof. Je knoopt gesprekken aan met volslagen onbekenden en je verstaat elkaar gewoon. Omdat wij misschien het leven wel snappen. Dat het leven niet alleen bestaat uit discussies over van alles en wat. Dat je iets moet vinden, het zij zo, maar je hoeft het niet altijd hardop uit te spreken. Soms past het niet in je profiel wat je voor jezelf hebt geschetst. Daarom was het weer genieten op elke vierkante meter op Retropop. Niet in de laatste plaats door mijn mooie en lieve gezelschap die al ruim vier jaar van mijn aarde een stukje paradijs maakt. Als ik haar niet had en zo’n kleine jongen van drie die wij zo weer in levende lijve zien optreden in zijn eigen wereld wilde ik graag deze wereld uit. Want het wordt er allemaal niet leuker op. Daarom stel ik voor dat we elke dag een beetje Retropop maken….Elke dag een nummer opzetten die ons leven wat vrolijker zal maken…..Ik droomde dat dus en nog meer van dat alles gewoon op Erica, gewoon op Charmecamping op Fietse…..Stapte spreekwoordelijk op de fiets en ging nog een stukje kuieren, stukkie trappen door het bulzand. Ik weet niet of het heeft te maken met Lohues of met de rust die ik vind op Erica….Maar zo tikken ’s morgens met de goed gebekte vogeltjes op de achtergrond zeg ik uut de grond van mijn hart….Joah,mag wel zo….