maandag 18 januari 2016

Het WiFi Schijnt Weer Terug Te Zijn.......



Maandag 18 Januari
Bloggie, dag 3

Het WiFi Schijnt Weer Terug Te Zijn…….

Tis Wat, wat je voor 10 jaar terug nog niet mogelijk had kunnen houden is nu de bittere waarheid geworden. Wij hebben ons rot lopen zoeken naar het WiFi. Ze werkte voor geen meter, wij deden vannacht geen oog dicht want waar was toch onze Wifi.
Henk kon z’n doeffie niet appen, Henry had geen contact meer met zijn Irene en zo kan ik nog wel enkele connecties opnoemen die niet meer Online waren…..
Tis Wat, maar vanmiddag ineens kreeg iedereen de geest. Ik heb nu al een uur internet tot mijn beschikking terwijl ik er gisteren nog binnen de 15 minuten van het wereldwijdde net werd afgetiefd. Het kan verkeren. Maar wij moeten ons vandaag niet rijk rekenen, prijs de dag niet voordat het avond is zei ooit Herman Finkers….
Gisteravond hadden wij een mooie avond. Geen Wifi, geen televisie en zo kwamen wij tot mooie en goede gesprekken over het leven. Zo kan het dus ook. Waarvan akte!
We kwamen er met elkaar achter dat het leven niet altijd even eerlijk in elkaar steekt, ach ook in Frankrijk niet nieuws onder de mooie horizon.
Nu springen die twee Wifi’s in het warme water van ons zwembad. Vanmiddag had de langste van het stel alvast ff polsstokhoogte genomen. Het is een luxe hoor, een sauna, twee hamman’s met verschillende temperaturen. Een fitnesscomplex + een indrukwekkend zwembad waar je in kunt verdwalen. Zelfs de kids hadden hier hun hart kunnen ophalen want er zit ook een kinderbadje bij.  
Robert, onze reisleider, is niet over 1 nacht ijs gegaan met zijn keuze voor het appartement in Tignes op 1800 meter hoogte.
Vandaag deed een zon ook een duit in het mooie volle zakje (gnif, gnif) een doordenkertje, niet voor ons maar dat geheel terzijde.
Vanmorgen had de zon er zin in en scheen hoog boven de besneeuwde en goed geprepareerde pistes. Het was genieten op de vierkante meter. Het skieën ging mooi, lange afdalingen werden er gemaakt en wij konden mooi werken onze technieken.
Het was lekker weer, de wind was gaan liggen barstensvol met twijfel zal het altijd zo blijven….neuh, vanmiddag sloeg het Franse weer alweer om en hadden wij boven weinig zicht en was het flink turen op de witte ondergrond. Kortom, diegenen die naar boven gingen waren al snel weer arrivè in het huussie. Een biertje werd open geplopt of de laatste slok koffie uit de thermoskan gevist. Iedereen ging zich al snel omkleden om zich onder te dompelen in het luxe resort wat drie verdiepingen onder ons ligt. Henry leende een zwembroek van Robert die ’s morgens de touwetjes nog door de naad had gevlochten en hoppakee met z’n allen de tombe in.
Gisteravond hadden wij Spaghetti Bolognese op het menu. In de overheerlijke saus met gehakt zat ook wat kalfslever in van neefje Guus. Het smaakte meer dan prima met ijsbergsla op de koop toe. Vanavond lijkt wel dat Jannemans Burgers inpandig is. Maar dat lijkt maar zo want Henry heeft een geheime mix aan zijn hamburgers toegevoegd, hij kreeg er de zege tevens bij. Op mooie Italiaanse bollen serveert onze meesterkok vanavond zijn Home Made Burgers, wij zijn benieuwd wat ik in ieder geval wel weet is dat het wederom smullen wordt.
Wat ik Julie brom. Morgen gaan wij voor een roereitje met uitjes, champignonnetjes en uitgebakken spekkies met kruiden uit de omgeving van Tignes….Moet ik natuurlijk wel eerst nog ff eitjes ophalen want die ben ik vergeten besef ik mij nu net……
Tja, wie niet nadenkt moet dus zo ff 300 meter lopen naar de plaatselijke Spar. Hier geen Sietse Telman die je vriendelijk welkom heet. Je moet hier bonjour zeggen en Au Revoir bij het afscheid. Ze vertellen je in redelijk snel Frans wat de rekening is, dat volg ik niet altijd met mijn 4 jaar Mavo Frans maar gelukkig heb ik bril op en kan ik tevens lezen wat de schade is.
Neuh, het leven is mooi maar je moet het wel willen zien…..
De soep van Moe is bijna uitgewerkt, je hoort ’s nachts nog maar een paar enge geluiden die in de verste verte iets aan bonensoep doet denken….
Verder weinig nieuws te melden vanuit Viva la France…..Ik zeg tot morgen, fijne avond.
Doe het kallum an. Dikke kus voor jullie allemaal doar in ons mooie koude kikkerlandje.
Wij zegt Ajuus en Au Revoir……
Lian weet het nog wel, die zei altijd zo lief: Oooooooievaar.
Joah, het mag wel zo……

Geen opmerkingen:

Een reactie posten