vrijdag 22 januari 2016

Er is een tijd van komen En er is een tijd van....



Vrijdag 22 januari   
Bloggie, dag 7

Vacances de Ski C’est Bijna Fini….

Nog een paar uur resteren ons totdat wij gaan departuren richting Les Pays Bas wat straks automatisch weer veranderd in ons vertrouwde en warme Nederland.
Een week gaat soms snel, een week gaat soms heel langzaam. Tis maar hoe je het bekijkt!
De latten gaan weer retour naar de rechtmatige eigenaar (SKI-Set in Tignes).
Vandaag scheen de zon weer aan de strakblauwe hemel.
Met de wereld in de zunne sloten wij deze wintersportvakantie af, gisteravond kregen kleine en grote breur nog een belletje van breur nummer drie dat deze week toch nog met een kleine sluierschaduw werd afgesloten. Neef Gerwin besloot om uit het leven te stappen. Hij zag het blijkbaar niet meer zitten op deze aardkloot. Een hard gelag voor zijn lieve zusters Gerdien enAdelien en de rest van de familie. Zeg het maar…….en waarom?
Ik sprak ‘m amper. De laatste keer dat ik ‘m zag kan ik mij niet meer heugen. Ik sprak Gerwin nog wel eens op Facebook, hij vond iets leuk of had een grappig bedoelde opmerking.
Hij moet echt aan het einde van zijn latijn zijn geweest dat hij geen verdere uitweg meer zag dan zelf een eind aan zijn leven te moeten maken. Zijn wereld lag niet meer in de zunne, was inktzwart geworden en voor hem gloorde blijkbaar geen licht meer aan de eindeloze tunnel.
Doe het kallum an daarboven, groeten aan oen Moe en Va en zeg hallo tegen oen ome Freek,
onze Va.
Goed, over tot de orde van de dag. Irma en Marjan hebben de tickets voor de retourvlucht ook voor mekare. Een belletje naar Transavia deed wonderen. Zij kunnen morgen het vliegtuig in, de namen zijn gecheckt. Alles klopt. Nu kan het nagelbijten voor Irma weer beginnen.
Ach, het vliegtuig stijgt op…..vliegt honderden kilometers door het Europese luchtruim en binnen no-time staan jullie op de grond in Rotterdam of all places.
Drie keer zuchten, twee keer kauwen, handje vast van oen lieve zussie Marjan en alles komt goed.
Geloof er nou maar in. Die piloot die voorin zit wil ook graag naar huus……
Als alles goed is landen de dames al voor het middaguur in Holland, de heren doen er iets langer over. Zij stappen morgen in het bussie van Leemhuis voor de 12-uur durende rit richting Mainbarg met eindbestemming de Clemmestraat waar een pan heerlijke soep op ons zal wachten.
Het was weer een superleuke week met vrolijke mensen en leuke gasten…..Goed van wijn en bier en lekker eten….Sterrenwaardig, dat zeggen wij elk jaar en het is ook zo…Laat die Michelin sterren maar vallen uit de Franse blauwe hemel…..
Vanavond sluiten wij af met Chili Con Carne op zijn dominees….dus bidden voor bruine bonen…Wat ik jullie brom, dat doen wij dan ook netjes.
Ie hebt zo’n gevoel dat er lui boven oe op de vingers kiekt…..
De cirkel is wel weer rond. Beginnen met Bruine Bonen en eindigen met Bruine Bonen. Amen!
Kortom, dank voor het volgen van onze avonturen. Het zijn geen gebeurtenissen die de wereld hebben doen laten veranderen….Dat hoeft ook niet, als het onze eigen wereld maar heeft verrijkt.
Tja, volgend jaar. Hoe zal dan de samenstelling zijn. Wellicht wat anders, wellicht ook niet…
Wie zal het zeggen. Ik heb geen glazen bol en kan niet in de toekomst kieken. Gelukkig maar, want als ik zo af en toe het verleden naar het heden kon transporteren liepen sommige dingen toch anders.
Niet gebroken maar gewoon heel.
Morgenavond sluiten wij onze dierbaren weer in de armen. Ik kijk er al naar uit.
Wat mij betreft mag het bussie van Leemhuis nu al vertrekken….Frankrijk is mooi, Tignes is beter maar achter het huus toch nog altied het allermooiste…..
Wat ik jullie brom! Hasta la Pasta zoals ze hier zeggen….Auf Wiedersehen, Au Revoir!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten